Gesprek met Veronique De Pauw

De KAV (Kristelijke Arbeiders Vrouwengilde) veranderde in 2012 haar naam in Femma. Nationaal bestaat de vereniging al sinds 1910. In Drogenbos is Femma al meer dan tachtig jaar actief. Veel dames die de voorbije decennia de ruggengraat van het sociale leven in onze gemeente vormden, waren lid en meestal ook bestuurslid van KAV. Ze kwamen uit alle lagen van de bevolking en waren vaak ook actief in meerdere verenigingen.

Verfrissende vriendschap
‘De voorbije zomermaanden hebben we meer ingezet op samen gaan wandelen’, steekt Veronique van wal. ‘Afstanden van vier tot negen kilometer. Genieten van onze omliggende dorpen, maar ook van de stad. Onbekende plekjes ontdekken in de omgeving. En liefst eindigen bij een glas en een gezellige babbel.’

‘Als bedankje voor de moedige wandelaars vond ik dit tekstje terug dat exact verwoordt wat ik voel: Samen zijn met mijn vriendinnen is als een briesje op een zomerse dag – verfrissend, verkwikkend en vol leven. In hun gezelschap voel ik me thuis, omringd door warmte en begrip. We kunnen uren praten over alles en niets, onze diepste gedachten en grootste dromen delen zonder angst voor oordeel. En wanneer wij besluiten om eropuit te trekken, wordt elke stap een avontuur, elke glimlach een herinnering. Of we nu de drukte van de stad trotseren of ons terugtrekken in de rust van de natuur, het is altijd een feest. Want in die momenten van samenzijn groeit onze band sterker, verankerd in de kostbare schatten van vriendschap en verbondenheid.’

Tijden veranderen
Zoals overal heeft ook een vereniging iemand nodig die inspireert en enthousiasmeert. En dat is het minste wat je van Veronique kan zeggen. Zonder haar inzet en organisatietalent zou Femma vandaag hetzelfde niet zijn. ‘Ik kreeg de inzet voor het verenigingsleven en voor onze maatschappij van thuis uit mee. Ik heb met geweldige dames mogen samenwerken, maar ik zal geen namen noemen omdat ik niet wil dat er iemand vergeten wordt. In een tijd dat vrouwen meestal thuis voor het gezin zorgden, was de KAV een motor om vrouwen uit hun dagelijkse sleur te halen en hen meer kansen tot ontplooiing te geven.’

‘De tijden zijn ondertussen fel veranderd. Veel vrouwen hebben de kans gehad om te studeren, ze werken buitenshuis en hebben minder nood aan ontmoeting. Maar samen gaan stappen en dan eindigen met een gezellige babbel in een café of restaurant blijft toch iets wat je niet overal vindt. Sporten, bewegen, genieten van tijd voor jezelf: als vereniging proberen we aandacht te schenken aan nieuwe trends en thema’s. Onze leden zijn vanzelfsprekend belangrijk. Ze moeten tijd willen maken en moeite doen om deel te nemen, anders bestaat er geen vereniging.’ (lacht)

‘Ondertussen ondergingen onze activiteiten een hele metamorfose: van kooklessen en tips voor het huishouden enkele generaties geleden, zijn we vandaag overgeschakeld naar activiteiten die ontspannend zijn en waar we ons goed bij voelen. Ook onze communicatie is aangepast aan onze tijd. Wij hebben een WhatsAppgroep zodat we elkaar vlot kunnen contacteren, we gebruiken optimaal de infoborden van de Muse en de gemeente. En we hebben een vruchtbare wisselwerking met de omringende afdelingen van Femma: wij stappen uit onze lokale cocon en gaan naar hun activiteiten, en omgekeerd nodigen we hen ook uit voor onze initiatieven.’

Bloemschikken
Ik ben hier vandaag op bezoek tijdens de workshop bloemschikken. De dames zijn een prachtig bloemenkunstwerk aan het maken en de sfeer is optimaal. ‘ Het is nu al het tiende jaar dat wij mogen rekenen op dezelfde lesgeefster, Jolien Vanderstappen van bloemenzaak Movaert, en het is altijd een topper in onze activiteitenkalender. Straks komen we thuis met een prachtig bloemstuk waar we twee keer van genieten. Niet alleen omdat het er mooi uitziet, maar ook omdat we er onze creativiteit in hebben gelegd.’

‘We beperken ons met Femma trouwens niet tot eigen activiteiten. We engageren ons ook om andere verenigingen te ondersteunen. We bieden altijd onze hulp aan bij feesten of activiteiten van andere verenigingen: de vriendenkring van de Wonderwijzer, de viering van de cultuurraad, andere gelegenheden ...’

We weten dat Veronique niet graag in de belangstelling staat. Toch is het ons de voorbije jaren niet ontgaan dat ze niet alleen de trekker is van Femma, maar ook de duivel-doet-al. Veronique lacht. ‘Ik laat het aan anderen over om over mijn engagement te oordelen, en wat wij realiseren is dikwijls ploegwerk. We hebben geen voorzitter, we hebben een ploeg die samenwerkt. Maar het is wel waar dat veel organisatiewerk op mijn schouders komt, en dat is soms weleens zwaar omdat ik nog voltijds aan het werk ben.’

‘Ik doe het nog altijd heel graag, al heeft vooral corona toch wat sporen nagelaten. Het zal wel de aard van het beestje zijn zeker dat ik er – zoals zovelen – nood aan heb om me in te zetten voor anderen, maar dat ik in ruil daarvoor ook veel voldoening krijg? De appel valt nooit ver van de boom en ik ben mijn ouders heel dankbaar dat ik deze mentaliteit van hen heb meegekregen.’
Dank voor dit gesprek.

Tekst: André Lerminiaux
Foto: Tine De Wilde
Uit: Kaaskrabber november 2024