Samira Boukredimi en Mikoyan Lamonte zoeken samen de weg in Drogenbos

Samira werkt als projectmedewerker voor PIN vzw, in opdracht van vzw ‘de Rand’. Haar job kadert in het Plan Samenleven dat de Vlaamse overheid in het leven riep. Dat wil de diversiteit in onze maatschappij omarmen en het samenleven versterken. ‘Onze samenleving wordt steeds diverser. Daarom is het belangrijk om mensen met elkaar te blijven verbinden. Als brugfiguur wil ik kinderen en volwassenen in Drogenbos onder meer toeleiden naar cultuur en sport, hen helpen bij het invullen van documenten of oefenkansen Nederlands promoten. We denken vaak dat mensen in hun gemeente het aanbod kennen of het zelf kunnen vinden, maar dat ligt in de praktijk anders. Om te weten waar zij nood aan hebben, ga ik eerst met hen praten.’ Dat doet ze onder meer door samen te werken met partners als scholen en sportclubs, of door mensen op straat aan te spreken. Uit die gesprekken haalt ze veel informatie. ‘Zo ontmoette ik een mama met vijf kinderen. Enkel haar zoon van negen jaar deed een hobby in Brussel. De rest niet. Zulke mensen wil ik graag helpen met het vinden van de juiste activiteiten.’

Tieners prikkelen

Mikoyan herkent wat Samira zegt. ‘Ik heb gemerkt dat jongeren hun activiteiten vaak buiten Drogenbos zoeken.’ Als stafmedewerker jeugd en gemeenschapsvorming wil hij daar verandering in brengen. ‘Buiten de speelpleinwerking is er hier niet zo veel voor de jeugd. Tieners worden weinig geprikkeld. Maar het feit dat er weinig is, maakt ook dat er veel mogelijk is. Daarom droom ik stiekem van een jongerenwerking in de gemeente, of om het EK 2024 uit te zenden op groot scherm. Zulke zaken van de grond krijgen, daar ligt voor mij de grootste uitdaging. Ik weet nu al dat ik uit deze job heel veel ga leren.’

Voor Mikoyan is dit zijn eerste job. In januari studeerde hij af als sociocultureel werker. Maar hij deed ook veel ervaring op in het verenigingsleven. ‘Ik speel voetbal en volleybal, zat 17 jaar in de Chiro in Sint-Pieters-Leeuw en maak er ook deel uit van de jeugdraad. Mijn laatste stages deed ik bij gemeenschapscentrum Pianofabriek in Sint-Gillis en kunstencentrum Recyclart in Molenbeek. Heel boeiend.’

Hoewel Mikoyan in Sint-Pieters-Leeuw – vlak naast Drogenbos – woont, kende hij de gemeente voordien eigenlijk niet goed. Ook voor Samira is de gemeente nieuw. ‘Ik woon in Zottegem en werkte ginds ook voor PIN vzw, als begeleider van vluchtelingen in vier gemeenten. Dat Drogenbos in afstand verder ligt, schrikt me niet af. In mijn vorige job was ik vaak onderweg tussen de gemeenten. Voor mij maakt dat dus geen verschil.’

Vertrouwd gezicht

In Drogenbos probeert Samira via de gemeentelijke basisschool De Wonderwijzer in contact te komen met inwoners. ‘Sommige ouders hebben het moeilijk om de werking van de school te begrijpen, en de school kan hen niet altijd even makkelijk bereiken. Daarom ga ik telefonisch, een-op-een, met hen contact opnemen en wie weet afspreken. Zo kan ik ook van hen horen waar het moeilijk loopt en samen zoeken naar oplossingen. Ook op de infoavond bij de start van het schooljaar zal ik aanwezig zijn. Ik wil een vertrouwd gezicht worden, zodat mensen weten dat ze bij mij terecht kunnen.’

Samira is van Algerijnse origine. Ze spreekt Arabisch, Frans, Nederlands, en heeft ook notie van het Turks en Italiaans. ‘Het helpt als ik mensen in een eerste contact in hun taal kan aanspreken. Dat schept vertrouwen. Maar ik wil hen ook aanmoedigen om Nederlands te leren en een geschikte hobby te zoeken. Ik startte in 2021 met Nederlandse les en kan de taal, dankzij mijn job, elke dag oefenen. Daarnaast kijk ik naar de programma’s op tv steeds in de originele versie, met ondertiteling. Het zijn die kleine dingen die me helpen om een taal te leren. Ik geloof ook heel hard in interactieve duoactiviteiten voor ouder en kind. Ik nam er zelf ook aan deel met mijn gezin. Het zijn allemaal manieren om je talenkennis te versterken.’

Interesse voor het Nederlands

‘Als je in België woont, is het goed om ook Nederlands te kennen’, vindt Samira. ‘Zo maak je meer kans op een goede job, is het makkelijker om contact te maken … Ik begrijp dat het niet altijd eenvoudig is, maar het kan. Daar ben ik het bewijs van.’ Ook Mikoyan is overtuigd van de kracht van het Nederlands. ‘Tijdens mijn stage in Recyclart kwamen mensen soms speciaal naar mij omdat ik één van de enigen was die Nederlands sprak. En ook in Drogenbos voel ik interesse voor het Nederlands. Samen met Nany Vanille bekijk ik nu de mogelijkheden om ook stukken van haar aanbod in het Nederlands te doen. Ze kwam hiervoor zelf naar mij. Omdat ze zelf weinig tot geen Nederlands spreekt, zocht ze iemand die haar hierbij kan helpen. Dat vind ik heel fijn.’

Mikoyan werkt heel graag samen met mensen en organisaties. Het is voor hem ook de manier om ingang te vinden bij de inwoners van Drogenbos. ‘Door samen te werken met de school, de gemeente, buurthuis Passage, het FeliXart Museum … leer ik veel mensen kennen. Alles begint ook met de bekendmaking van wie we zijn. Ik wil graag duidelijk maken waar de Muse voor staat. Weinig mensen kennen ons. Dat wil ik graag anders zien.’

In het najaar zal Mikoyan vooral de activiteiten opvolgen die al op de planning stonden voor zijn komst naar de Muse. ‘Denk maar aan de kleuterclub en theatervoorstellingen in samenwerking met de school, de Halloweenhappening … Samen met buurthuis Passage werk ik momenteel ook aan een workshopreeks om mensen te leren werken met de smartphone.’ Parallel wil hij, gevoed door de informatie die Samira hem bezorgt, graag enkele eigen initiatieven uitbouwen.

Met een hart

‘Veel praten, luisteren en samenwerken. Daar start alles mee’, zegt Samira. ‘Tijdens het jobatelier van Groep Intro in buurthuis Passage ben ik de brugfiguur tussen de lesgever en de deelnemers. Ik ben graag die verbindende factor. Ik woon nu 22 jaar in Europa en heb met veel nationaliteiten samengewerkt. Ik was actief in de marketing, in een callcenter, in de horeca … Overal nam ik ervaringen mee die me vandaag helpen in mijn contacten met mensen. Tijdens een evaluatiegesprek zei mijn werkgever eens: ‘Je werkt hard, met een hart.’ Een mooi compliment, dat perfect verwoordt hoe ik naar de mensen in Drogenbos kijk. Met een warm hart. Klaar om hen te helpen waar dat nodig is.’

Tekst: Veerle Weeck
Foto: © Tine De Wilde
Uit: kaaskrabber september 2023