Gemeenschapskrant

Palmyra-directeur Marc Derveaux (37) al zijn hele loopbaan actief in ouderenzorg

15/05/23

Voor Marc Derveaux voelt de job als directeur bij woonzorgcentrum Palmyra een beetje als thuiskomen. Het welzijn van de residenten is voor hem prioriteit nummer één. ‘Bewoners hebben hier een grote vrijheid.’

© Tine De Wilde

Al anderhalf jaar mag Marc Derveaux (37) zich directeur van woonzorgcentrum Palmyra in Drogenbos noemen. Zijn jonge leeftijd valt meteen op, al heeft Derveaux al vele jaren in de sector op de teller én heeft hij bewust voor de ouderenzorg gekozen. ‘Ik ben hier vlakbij in Ukkel opgegroeid in een straat met veel ouderen. Na schooltijd ging ik hen vaak een bezoekje brengen. Om hen wat te helpen, maar vooral om met hen te praten. Ze vonden het fijn dat ik tijd voor hen wou vrijmaken. En ikzelf vond het contact ook aangenaam’, vertelt Derveaux.

‘Na mijn middelbare school ben ik verpleegkunde gaan studeren. Toen al wist ik dat ik met ouderen wou werken. Wat is er mooier dan ervoor te zorgen dat zij het laatste deel van hun leven op een kwaliteitsvolle manier kunnen invullen? Ik zie het als een voorrecht om de ouderen daarin te begeleiden. Iedereen verdient een afscheid in schoonheid.’

Kind van de streek

Toen Derveaux de hogeschoolbanken mocht verlaten, kon hij meteen als verpleegkundige aan de slag in woonzorgcentrum Mater Dei in Heikruis bij Pepingen. Vijf jaar later maakte hij de overstap naar de dienst geriatrie in een ziekenhuis in Geraardsbergen. ‘Toen besefte ik dat ik echt in een woonzorgcentrum wou werken. Ik kreeg de kans om in een woonzorgcentrum in Dilbeek te starten als hoofdverpleegkundige. Een klein jaar later was ik er directeur, ik was toen 32 jaar. Ik heb altijd de ambitie gehad om door te groeien, al is het wel snel gegaan. Toen de functie van directeur bij Palmyra openstond, heb ik niet lang getwijfeld. Al woon ik met mijn vrouw en drie kinderen in Pepingen, ik ben hier toch kind van de streek. Mijn vader was tot voor kort in de regio actief als longarts. Felix De Boeck was een van zijn patiënten, ik ben zelfs nog verschillende keren mee bij hem op huisbezoek gegaan. Onlangs bezocht ik de volledig gerestaureerde hoeve van Felix. Dat bracht veel herinneringen terug. Met onze bewoners trekken we af en toe richting het domein van Felix. Zo waren we erbij voor de appelpluk vorig jaar. Het museum komt ook naar ons toe voor activiteiten. Dat geldt ook voor de kinderen van de gemeentescholen. Ze komen dan langs om onder andere spelletjes te spelen of sturen zelfgemaakte kerstkaarten op. Dat zijn hoogdagen voor de bewoners.’

Zorgzame medewerkers

Het welzijn van de bewoners, daar is het Derveaux allemaal om te doen. Met dat uitgangspunt voerde hij al enkele wijzigingen door. ‘Iedere afdeling heeft voortaan naast een eigen eetzaal en woonkamer ook een vast team van medewerkers. Dat maakt dat collega’s goed op elkaar zijn ingespeeld en dat altijd dezelfde mensen de bewoners verzorgen. Het zorgt voor een goede opvolging en voor een goed contact met de residenten en de familieleden. Deze aanpak is enkel mogelijk doordat we over voldoende personeel beschikken. Bij sommige woonzorgcentra is dat een probleem, hier niet. We nemen niet zomaar iedereen aan. Wij willen zorgzaam personeel. Een basiskennis Nederlands is vereist en Nederlandstalige bewoners worden in hun eigen taal geholpen’, zegt Derveaux. ‘Uiteraard is er op sommige punten nog ruimte voor verbetering. Ik wil inzetten op vormingsdagen voor het personeel om onze palliatieve zorg nog beter te maken en ons nog meer te specialiseren in de zorg voor mensen met dementie. Verder wil ik elke kans op verbinding met de buitenwereld optimaal benutten. Al is er nu al een goede verstandhouding met de buurt. Zo vindt het buurtfeest van de wijk in onze tuin plaats.’

Hartverwarmende solidariteit

Omwille van de coronapandemie waren de voorbije jaren voor Derveaux als directeur niet de gemakkelijkste. ‘We moesten roeien met de riemen die we hadden. In het begin kwam vanuit de overheid alles wat moeilijk op gang. Het voordeel was dat wij als professionele zorgverleners al veel kennis hadden over infectiepreventie. Toch kan ik niet ontkennen dat het moeilijke tijden waren, zowel voor de bewoners als het personeel. De solidariteit onder het personeel was hartverwarmend. Dat heb ik zowel in Dilbeek als hier gemerkt. Iedereen stond altijd paraat. Niemand van mijn mensen is vertrokken omwille van de werkomstandigheden of de werkdruk.’

Door de coronapandemie ontstond hier en daar het idee dat je als oudere thuis beter af bent dan in een woonzorgcentrum. Een beeld dat Derveaux wil bijstellen. ‘Door corona en andere verhalen komt onze sector niet altijd positief in het nieuws, en dat helpt ons niet. Kijk, zolang iemand zelfstandig is, zijn we er voorstander van dat die persoon thuis blijft wonen. Al merken we dat er nu een trend is om pas naar een woonzorgcentrum te gaan als het echt niet meer anders kan. En dan is dat doorgaans voor een verblijf van enkele maanden. Terwijl hoe vroeger je de stap zet naar een assistentiewoning of een verblijf in een woonzorgcentrum, hoe gemakkelijker het is om je aan te passen. Ouderen zitten nu vaak thuis alleen of met twee te vereenzamen. Zelf ben ik nog één weekend op twee actief in de thuiszorg, en je merkt echt hoe ouderen uitkijken naar de komst van de thuisverpleger.’

Grote vrijheid

‘In een woonzorgcentrum hoef je niet de hele dag te wachten tot er iemand langskomt. En bewoners hebben hier een grote vrijheid. Ze kunnen kiezen uit een waaier aan activiteiten maar mogen evenzeer op hun kamer blijven. Een wandeling in de buurt, een bezoekje aan het restaurant wat verder om de hoek … Het is allemaal mogelijk. Ik begrijp dat het voor ouderen moeilijk is om afscheid te nemen van hun vertrouwde cocon. Verandering is moeilijk voor elke leeftijdsgroep. Maar het is thuis niet altijd even veilig. Weet je dat er veel bedden beneden in de woonkamer staan omdat de ouderen de trap niet meer op kunnen? Sommigen moeten zich zelfs in de keuken wassen. Dat is toch niet hoe het hoort te zijn? Hier zijn alle faciliteiten voorhanden en aangepast aan de oudere. Spijtig genoeg ontsnappen ook wij niet aan de inflatie maar we willen niet dat deze inflatie een effect heeft op de goede kwaliteit die we leveren. Elke oudere is welkom om dat zelf gratis een dagje te komen testen.’

Tekst: Jelle Schepers
Foto: © Tine De Wilde
Uit: kaaskrabber mei 2023

Meer nieuws

  • Gemeenschapskrant

    Hoe groen en rust combineren met drukte en bebouwing?

    14/02/24

    De druk op de Rand neemt toe: meer inwoners, meer verkeer, meer bebouwing, meer economische activiteit … Maar toch wil iedereen een groene Rand. Hoe valt dat te rijmen? En: hoe pakken een aantal gemeenten in de Rand dat aan?

  • Gemeenschapskrant

    Vrijwilliger in de kijker: Marie-Paul Neels

    14/02/24

    Vrijwilligerswerk is van onschatbare waarde. Ook in onze gemeente rekenen heel wat organisaties, verenigingen of scholen op de belangeloze inzet van vrijwilligers. Deze maand geven we het woord aan Marie-Paul Neels, die al vijf jaar aan de slag is als leesmoeder in gemeentelijke basisschool De Wonderwijzer.

  • Gemeenschapskrant

    Verdienstelijke Drogenbossenaar: Myriam Govers

    14/02/24

    Eind vorig jaar werd Myriam Govers oververdiend in de bloemetjes gezet als ‘verdienstelijke Drogenbossenaar’. Myriam is al 50 jaar bestuurslid van het Davidsfonds, waarvan 24 als voorzitter. Maar ze was ook haar hele leven de sterke vrouw achter haar man, die huisarts is, en speelde ook op die manier een belangrijke rol in onze gemeenschap.